Cultuurvogels
Men maakt zich in de wereld in toenemende mate, en terecht, bezorgd om het voortbestaan van de vogelpopulatie in het algemeen en van bepaalde soorten in het bijzonder. De grootste bedreiging vormt de mens, die in z'n ongebreidelde behoefte aan meer, zogenaamde, schadelijke vogels uitroeit, leefgebieden van vogels vernielt, vervuilt of onleefbaar maakt. Een minder grote, maar zeker niet onbelangrijke, bedreiging vormt de vogelvangst. Sedert enige tientallen jaren is men in internationaal verband bezig maatregelen te nemen om in hun voortbestaan bedreigde diersoorten te beschermen. Ook Nederland heeft zich gebonden aan internationale afspraken en dit vindt z'n weerslag in diverse wetten. In de Nederlandse wetgeving m.b.t. het houden van vogels in gevangenschap is in toenemende mate de hiervoor genoemde tweedeling tussen cultuur- en natuurvogels te herkennen. De beschermende maatregelen richten zich met name op de natuurvogels waardoor vogelhouders langzamerhand min of meer verplicht zijn de in hun verblijven geboren en opgroeiende jonge vogels te voorzien van een vaste voetring.
Soms lijken cultuur- en natuurvogels als twee druppels water op elkaar. Hoe weten we nu of
we te maken hebben met een natuurvogel of een cultuurvogel. Er is één duidelijk en voor
iedereen controleerbaar antwoord op: Een cultuurvogel heeft om z'n poot een gesloten,
naadloze, voetring.